Turkse abrikozen (gezwaveld)

De abrikoos is een populaire steenvrucht. De exacte oorsprong is niet bekend, maar ligt waarschijnlijk in Azië. De zoete gedroogde abrikozen komen uit Turkije. In de bedding van de Eufraat start de
boomgroei die verder opklimt de bergen in, een droge warmte straalt boven deze boomgaarden.Pas na 4 of 5 jaar begint een abrikozen boom vrucht te dragen, per boom begint het dan met een lage productie van zo’n 20 kilo die kan op lopen tot 200 kilo per boom per oogst, gedroogd. Voor 1 kilo gedroogde abrikozen is 3-4 kilo verse abrikozen nodig.

In februari, maart en april regent het veel en dit vocht wordt door de boom in de wortels opgeslagen. In de riskante periode van april en mei bloeien de bomen, echter kan de nachtvorst de bloesem beschadigen, waardoor de oogst tegen zal vallen. Midden juli zijn de vruchten het grootst en dus rijp voor de oogst.

De abrikozen worden geraapt en in afgesloten kamers blootgesteld aan zwaveldampen. Het zwavelen van abrikozen is
noodzakelijk voor de houdbaarheid, omdat schadelijk insecten en bacteriën worden gedood, en aan het zwavelen dank de gedroogde abrikoos zijn mooie oranje kleur. Vervolgens worden ze 3 a 4 dagen
zon gedroogd waarna ze ontpit worden, na het ontpitten moeten ze nogmaals 3-4 dagen drogen. Een exporteur verwerkt de vruchten verder door ze te wassen en weer te drogen, vaak machinaal. Zo’n
5% van de oogst wordt ongezwaveld verkocht. Mensen die niet bekend zijn met zwavelen zijn vaak wat voorzichtig met gezwavelde producten, echter is dit helemaal niet nodig. Een eigenschap van zwavel is namelijk dat het vervliegt, samen met het wassen en wellen van abrikozen begrijpt u dat het een zeer gezonde vrucht blijft. Turkije neemt 85% van het aanbod van gedroogde zoete abrikozen voor haar rekening, Afghanistan probeert net als Iran ook mee te spelen in deze markt.